گزارش| همه تنش‌هاي لندن و پاريس/بحران ديرينه در روابط ۲ متحد اروپايي

به گزارش خبرگزاري بين المللي فارس ، بحران زيردريايي بين پاريس و امضا كنندگان توافقنامه امنيتي “Oغير مجاز مي باشد” (ايالات متحده ، استراليا و انگليس) نشان دهنده عمق تنش ها بين فرانسه و انگليس و حساسيت شديد بين دو كشور است كه در حال تكرار هستند در هر بحراني اين بحران در واقع نتيجه ميراث تاريخي و سياسي ديرينه در قاره اروپا است.

الجزيره گزارش داد كه “وزارت امور خارجه فرانسه با اشاره به بحران اخير بين لندن و پاريس ، حركت لندن براي ورود به توافق را” فرصت طلبي دائمي انگليس “توصيف كرد. در واكنش به خشم فرانسه از اين توافق ، نخست وزير انگليس با آرامش و طعنه گفت: ، “عشق انگليس به فرانسه پايان ندارد” ، عبارتي كه بسياري از رسانه هاي انگليسي آن را پوچ توصيف كردند. اما تاريخ روابط بين لندن و پاريس مملو از بحران و سوء تفاهم در مقاطع مهم تاريخ دو كشور است ، به ويژه پس از جنگ جهاني دوم.

چرچيل و شارل دوگل ، بنيانگذاران تاريخ مدرن انگليسي و فرانسه

وينستون چرچيل ، نخست وزير سابق بريتانيا و شارل دوگل ، رئيس جمهور پيشين فرانسه ، بنيانگذاران بريتانيا و فرانسه بودند كه هر دو قهرمان جنگ جهاني دوم عليه نازي ها بودند.

پس از پايان جنگ جهاني دوم ، چرچيل مي خواست بريتانيا و فرانسه رهبري اروپا را بر عهده بگيرند و ايالات متحده و اتحاد جماهير شوروي سابق از اين پروژه حمايت كنند.

اما بعد از مدتي ، چرچيل به اين نتيجه رسيد كه بريتانيا امپراتوري بزرگي را در اختيار آمريكا قرار داده است و برتري آن نسبت به فرانسه و حتي اروپا است. به همين دليل است كه چرچيل در سخنراني معروف خود گفت: “ما با اروپا هستيم اما در داخل اروپا نيستيم. ما به اروپا متصل هستيم ، اما با اروپا نيستيم.” اين به معناي فاصله گذاري بين بريتانيا و اروپا است.

اين ديدگاه چرچيل به نفع ژنرال دوگل نبود. او هميشه از تمايل بريتانيا براي بهبود روابط با آمريكا و پشت كردن به اروپا انتقاد كرده است و اين امر به ويژه پس از مخالفت انگليس با پيمان رم 1957 تشديد شد. البته ، لندن در سال 1963 نظر خود را تغيير داد و خواستار توافق شد. به پرونده اي كه ژنرال دوگل آن را رد كرد و وي براي پيوستن انگليس به اين توافق وتو را براي جلوگيري از پيوستن انگليس به توافق وتو كرد. اين پرونده تا سال 1973 به حالت تعليق درآمد.

دوگل هرگز قبول نكرد كه بريتانيا در اروپا مستثني است ، اما او انگليس را جزيره اي تنها مي دانست كه با آب احاطه شده است. اما نخست وزيران بعد از چرچيل ، به ويژه مارگارت تاچر ، رويكرد پيشينيان خود را حفظ كردند.

جنگ عراق

در زمان اشغال عراق توسط آمريكا در سال 2003 ، فرانسه و انگليس بار ديگر مواضع متضادي را اتخاذ كردند. در حالي كه نخست وزير وقت انگليس توني بلر به ائتلاف بين المللي اشغالگري به رهبري آمريكا پيوست و انگليس در خط مقدم اين حمله بود ، فرانسه در اردوگاه مخالفت و مخالفت با اين حمله در شوراي امنيت سازمان ملل متحد حضور داشت. اين مساله همچنين از طريق ديپلماتيك مسير مخالفان را در پيش گرفت.

تاريخ سخنان ژاك شيراك ، رئيس جمهور وقت فرانسه را به خاطر خواهد سپرد ، كه مي گفت: “فرانسه حقيقت را همانطور كه هر دوستي بايد به آمريكا بگويد ، مي گويد.” از سوي ديگر ، توني بلر پاسخ داد كه اين جنگ براي مقابله با تهديد واقعي ناشي از ارزشهاي غربي ضروري است.

ژاك شيراك (راست) ، رئيس جمهور سابق فرانسه

شيراك ، به عنوان يك فرد خردمند آن زمان ، از اروپا خواست تا از جنگ دوري كند و در نامه اي به دست اندركاران اين حمله بر لزوم مراقبت و ضرورت تفكر جدي در مورد هرگونه اقدام غير ضروري كه ممكن است منجر به مسئله. خطر ..

انتخاب كنيد

اما اين ايستگاه نقطه عطفي در روابط بين بريتانيا و اتحاديه اروپا بود و بار ديگر اختلافات بين لندن و پاريس را آشكار كرد. امانوئل مكرون ، رئيس جمهور فرانسه ، مدت هاست كه يكي از مخالفان سرسخت هرگونه امتياز به انگليس است و همواره بر خروج انگليس از اتحاديه اروپا بدون هيچ گونه معامله اي تاكيد كرده است. ديپلماسي فرانسوي مدتهاست كه لندن را متهم مي كند كه به دنبال استفاده از موقعيت به تنهايي و ايجاد شرايط مورد نظر خود است. فرانسه همچنان با هرگونه پروتكل خاص براي جزيره ايرلند مخالفت مي كند ، در حالي كه ايرلند براي انگليس يك موضوع حساس است و حتي در صورت عدم حل بحران تهديد امنيتي كرده است و به شدت اصرار دارد كه به اين موضوع رسيدگي شود.

جنگ آب

تنش بين فرانسه و انگليس يكي ديگر از نقاط بحران بين دو كشور بر سر جزيره جرسي متعلق به انگليس است كه تنها 14 مايلي از ساحل فرانسه فاصله دارد. اما زماني كه لندن تصميم گرفت كشتي هاي جنگي خود را در اطراف جزيره جابجا كند تا مانع از نزديك شدن و تسخير جزيره بر اساس توافق شود ، تنش ها بيشتر شد. تهديد بريتانيا بسيار جدي بود و خواستار نزديك نشدن به آبهاي آب و هوايي انگليس شد ، حتي اگر اين امر نياز به مداخله نظامي داشت. فرانسه همچنين كشتي هاي خود را به اين جزيره منتقل كرد و تهديد كرد كه برق جزيره را قطع خواهد كرد. در پاسخ به تهديد فرانسه ، ديپلمات هاي انگليسي گفتند كه حتي در زمان اشغال جزيره توسط ارتش آلمان نازي برق را قطع نكرده اند.

امانوئل مكرون ، رئيس جمهور فرانسه (راست) و بوريس جانسون ، نخست وزير بريتانيا

جنگ واكسن

روزهاي شيوع كرونا بدون شوك و تنش بين فرانسه و انگليس نبود. رئيس جمهور فرانسه در ابتدا تصميم گرفته بود از ورود يا خروج هرگونه وسيله نقليه به انگليس براي جلوگيري از شيوع كرونا جلوگيري كند ، اقدامي كه منجر به كمبود مواد غذايي در بريتانيا شد. انگليسي ها اين حركت فرانسوي را توهين تلقي كردند ، اما پاريس پس از پيشي گرفتن لندن از فرانسه در واكسيناسيون ، به اين اقدام پاسخ نداد. بريتانيا مردم خود را واكسينه مي كرد در حالي كه اروپا هنوز قادر به ارائه واكسن به شهروندان خود نبود ، در حالي كه بريتانيا موفقيت فرايند واكسيناسيون را به دليل خروج از اروپا ترويج مي كرد.

كميسيون اروپا سپس تهديد كرد كه از ارسال هرگونه واكسني كه در اروپا توليد مي شود به بريتانيا جلوگيري خواهد كرد ، اما لندن گفت تصميم اروپا نقض قوانين بين المللي است و در نهايت اتحاديه اروپا عقب نشيني خواهد كرد. اما روزنامه هاي اروپايي اين تنش را “بزرگترين توهين از سوي بريتانيا به اتحاديه اروپا” توصيف كردند.

انتهاي پيام